“Het liefst heb je dat vader of moeder aan een Grand Prix heeft mee gedaan” - Van Geel Schröder

18 februari 2022 | Door:  Frank Heijnen

Eigenlijk is het plan dat hij thuis aan de slag gaat in de chrysantenkwekerij van z’n vader. Totdat de pony en het paard die voor de lol zijn gekocht, voor goed geld worden doorverkocht. Samen met zijn vader gaat Daan van Geel het professioneler aanpakken: jonge paarden kopen, anderhalf jaar lang trainen en verkopen aan handelaren in de buurt. Inmiddels is Van Geel Schröder, het bedrijf dat hij samen met echtgenote Mareille heeft, wereldwijd een bekende naam. Bekend in de wereld van de springpaarden, waar voor toppaarden met gemak ‘een paar tonnen’ wordt betaald. 

Half oktober nog zag hij een van z’n paarden (‘Hulde G’) tweede worden bij een grote wereldbekerwedstrijd in Oslo. “De tweede prijs was 36.000 euro. Dan snap je waarom er soms van die hoge bedragen worden betaald", zegt Daan. Hij is zelf net terug van een officiële wedstrijd in Exloo. “Ik was eerste, maar daar ging het niet om. We doen mee, omdat we met de paarden op verschillende plekken willen oefenen.” Thuis in Gees – in het noordoosten van Drenthe – heeft hij samen met Mareille een locatie, die voor een professionele manege niet onderdoet. In totaal staan er 35 paarden op stal, om in anderhalf jaar te worden ‘opgeleid’ tot springpaard op internationaal niveau. Daan verzorgt vooral de inkoop, Mareille – zelf internationaal succesvol – is er voor de training. Daan: “De kunst is om de ruwe diamanten in de stal te krijgen. Die kopen we zelf, of we worden voor de helft eigenaar. Die paarden worden niet allemaal even goed, maar dan zijn ze nog altijd geschikt voor een bepaald niveau. Ze gaan overal naartoe: Amerika en Zuid-Amerika zijn grote markten, maar ze gaan ook naar Singapore en naar Europa. En ook wel naar amateurs met een iets grotere portemonnee.”

Professionele vormen

Hij rolt bij toeval in het ‘vak’. Als kleine jongen krijgt hij een veulentje van zijn vader, dat een plek krijgt in de stal naast de chrysantenkwekerij. “Die pony hebben we uiteindelijk leuk verkocht. ‘Dan kopen we nu een paardje voor jou’, zei mijn vader. Daar heb ik ook anderhalf jaar op gereden en ook die konden we goed verkopen. Zo zijn we het met nog een paar paarden gaan proberen.” Al aan het begin van deze eeuw heeft z’n hobby professionele vormen aangenomen. “Maar”, zegt Daan eerlijk, “ik heb wel een hoop leergeld moeten betalen. Dan kom je erachter dat je niet weet hoe die wereld eigenlijk in elkaar zit. Het is echt met pieken en dalen gegaan.” En nog altijd is het geen absolute wetenschap. “Soms kun je een paard goed verkopen, maar twijfel je: als ik dat paard nog een jaar langer houd, is het misschien wel het dubbele waard. En als ik het verkoop, kan ik dan weer net zo’n goed veulen terugvinden?”

Potentiële winnaar

Zijn kennersoog is niet het enige waar hij op vertrouwt bij de inkoop. Daan: “Je kijkt niet alleen hoe een veulen is gebouwd, je kijkt ook naar de genetica. De informatie daarover is tegenwoordig heel uitgebreid. Het liefst heb je dat de vader of de moeder aan een Grand Prix heeft meegedaan. Of liever nog aan beide. Dan is de kans groter dat het veulen ook talent heeft.” Maar niet altijd levert zo’n huwelijk een potentiële winnaar op, weet hij. “Nee, maar dat hoort bij het spelletje. Je denkt weleens iets speciaals in handen te hebben, maar als je er dan mee aan het werk gaat, blijkt het toch niet zo te zijn.”

Klantbeheerder met hippische wortels

Tegenwoordig hebben Daan en Mareille vier mensen in dienst. In Gees is er de beschikking over onder meer een binnenbak van 20 bij 52 meter, een wasplaats, een stapmolen en een buitenpiste van 70 bij 36 meter. Het is aan Alfa om Van Geel Schröder financieel op koers te houden. En, toeval of niet, klantbeheerder Frank Heijnen heeft ook hippische wortels. “Hij heeft thuis een paar paarden staan als hobby. Ja, dat is wel leuk. En langzamerhand krijgt Frank steeds meer verstand van springpaarden. Maar dat is niet de reden dat we bij Alfa terecht zijn gekomen. Mijn vader zat al bij Alfa voor de kwekerij. En zolang als ik bezig ben, zit ik ook bij Alfa. Ik zeg altijd: ik máák rekeningen en ik verstúúr rekeningen, maar de rest wordt verzorgd door Alfa. De administratie van A tot Z, de salarisadministratie voor ons personeel, af en toe vraag ik nog weleens een advies links of rechts.”

Ook al heeft hij samen met Mareille succes, een model-ondernemer zal hij zich niet gauw noemen. Daan: “Mijn vader zei altijd al: ‘Je moet begrotingen maken!’ Maar ik weet wel wat het hier in een kwartaal kost, maar nooit wat er binnenkomt. Ik kan niet zeggen: ‘En nou ga ik dit kwartaal eens dit paard verkopen.’ Dat is een kwestie van vraag en aanbod. Die kwartaalcijfers schieten alle kanten op. En soms is zelfs het verschil tussen het ene en het andere jaar heel groot.”