De enige Alfa-directeur die in een auto met vierhonderd pk rijdt

11 december 2023

Vier en een halve dag per week is hij directeur fiscaal-juridisch, in de Aaltense vestiging van Alfa. Eén dag in de twee weken is diezelfde Peter Ressing geen directeur, maar Peet-de-vrachtwagenchauffeur met vier-, vijfhonderd pk onder zijn rechtervoet. “Ik ben de enige die een hobby heeft die geld oplevert”, zegt de 55-jarige inwoner van Lichtenvoorde met een gulle lach. Sinds vier jaar is hij - met Arjan Kruisselbrink en Evelien Schuurman - als één van de drie directeuren verantwoordelijk voor de vier vestigingen in de Achterhoek.

Hij kan zich ‘helemaal vinden in de werkwijze en cultuur van Alfa’, zegt Peter op een herfstige dinsdagmorgen. En dat terwijl hij tot november 2019 bij een ander accountantskantoor werkte. Of beter gezegd: bij z’n eigen kantoor, Novel Groep in Aalten. “Ik ben er in 1997 begonnen als fiscalist, twee jaar later werd ik partner-vennoot. In 2019 stonden we op een kruispunt. Met 45 medewerkers waren we nét te klein voor een zelfstandig kantoor. We konden opschalen, maar dat leek ons niet reëel, het is afschalen of de samenwerking met een andere organisatie zoeken.”

‘Alfa? Dat is toch agrarisch?’

Van de drie potentiële ‘huwelijkskandidaten’ blijft al snel Alfa over, toevallig net als Novel Groep ook in Aalten gevestigd. Tot zijn eigen verrassing. Peter: “Wij dachten: Alfa? Dat is toch agrarisch? En inderdaad had Alfa een grote agrarische portefeuille, terwijl wij vooral in het midden- en kleinbedrijf actief waren. Voor Alfa waren we een welkome aanvulling.” Het ‘goede verhaal’ van Alfa doet de rest. “Een cultuurschok was het ook niet. De mensen in de Achterhoek hebben allemaal dezelfde mentaliteit.”

En zo begint Peter op 1 november 2019 als directeur fiscaal-juridisch bij Alfa, het vak dat hem al sinds de middelbareschooltijd trok. “Ik zat op de meao, liep stage op een administratiekantoor. Ik was graag met cijfers bezig en heb de heao gedaan. In het begin moet je nog veel leren. Ik begon met belastingaangiften voor particulieren. Dat vond ik al leuk om te doen. Later werden het bedrijven, dan krijg je meer klantencontact.”

Meer manager dan voorheen

Dat klantencontact houdt hij nog altijd in ere. Al brengt zijn rol als directeur ook andere taken met zich mee. Ook omdat de Aaltense vestiging door de samenwerking ineens verdubbelde naar 95 medewerkers. “Ik stuur de teams aan, zit in het directieteam en het managementteam. Je bent meer aan het vergaderen. Je moet weleens naar het hoofdkantoor in Wageningen. Ik ben méér manager dan voorheen. Ik moest wel even mijn weg zoeken en vinden. Maar met de functie die ik nu heb ben ik heel content. “Ik zou niet meer terug willen naar een eigen kantoor. Dit is ook een drukke baan, maar ik heb nu veel meer rust!”

Oproepchauffeur als hobby

En dan heeft Peter nóg iets om balans in zijn drukke bestaan te brengen, namelijk zijn hobbybaan als parttime vrachtwagenchauffeur. Een directeur als oproepchauffeur? Hij lacht. “Mijn vader was vrachtwagenchauffeur. Als kind ging ik al mee op de wagen. Ik zei altijd: ik word later ook chauffeur, maar ik heb het uiteindelijk niet gedaan. Zeven jaar terug maakte ik op een open dag van een rijschool een keer een proefrit van een half uur. Ik was gelijk verkocht en heb mijn papieren gehaald.” Sindsdien maakt hij in zijn 36-urige werkweek bij Alfa eenmaal per twee weken ruimte voor een dagje op pad, voor Hoitink Transport.

Naar distributiecentra in heel Nederland

“Ik breng pallets met kratten vlees van slachterij VION naar distributiecentra in heel Nederland. Af en toe ga ik de grens over, naar Duitsland. Ook al maak je dagen van twaalf, vijftien uur en kom je ‘s avonds moe thuis: voor mij is het ontspanning. Ik zeg altijd gekscherend: ik ben de enige die een hobby heeft die geld oplevert!” En met een fiscale bril op: “Nee, voor dat geld hoef je het niet te doen, dan kan ik beter meer bij Alfa gaan werken.”

Zo makkelijk als hij in de Alfa-cultuur paste, zo makkelijk schakelt hij ook in zijn rol als chauffeur. “Daar heb ik geen probleem mee. Maar wat mij opvalt: als ik als directeur ergens kom, word ik anders behandeld dan als chauffeur. Voor mij is niemand meer dan een ander, dat is mijn levensfilosofie. Ik hecht ook niet aan mijn titel als directeur. Ik behandel iedereen hetzelfde.”

Thuis in Lichtenvoorde is er echtgenote Mieke, die voor de klas staat op een vmbo-school, en drie opgroeiende kinderen van 19, 21 en 23 jaar. En twee oldtimer vrachtauto’s. “Heerlijk om daaraan te kunnen sleutelen en af en toe eens de weg op te gaan!”