Ondernemer in beeld | Izeboud Zorg
20 februari 2024 | Door: Jelena Bajic
"Ik heb nog steeds hetzelfde hart voor de zorg". Als Frans Izeboud in 2014 een zorgorganisatie moet liquideren, krijgt zijn opdracht een opvallend staartje. Na veertig jaar loondienst is die beëindiging het begin van zijn eigen bedrijf, Izeboud Zorg. Maar na vijftig jaar in de zorg te hebben gewerkt lonkt het afscheid. We zijn momenteel druk met het overdrachtsproces bezig. Lachend: “Het zal wel pannenkoeken bakken voor de kleinkinderen gaan worden.”
“Die opdracht betrof de beëindiging van een zorgorganisatie die mensen begeleidde in beschermd wonen. Een heel gedoe, want er is een flink tekort aan plekken. Elf cliënten kon ik ergens anders plaatsen. Eén kon ik er niet kwijt. Ik heb een christelijke levensovertuiging: ik kon moeilijk iemand op straat zetten. Ik heb 'm meegenomen, ruimte boven een winkel gehuurd en leverde zelf de begeleiding.” Zo begint tien jaar terug Izeboud Zorg.
In 2024 heeft Frans er precies een halve eeuw in de zorg op zitten. Studie na studie klimt hij op. Onder meer als ceo bij stichting Filadelphia. "Toen ik kwam hadden ze twee voorzieningen en zestig cliënten. Ik heb het in dertien jaar uitgebouwd naar veertien voorzieningen en driehonderd cliënten."
Cliënten met een dubbeldiagnose
Op z'n 58ste staat hij voor een kruispunt, zegt hij zelf. "Ik ben eens heel voorzichtig naar mijn pensioenvoorziening gaan kijken. Maar het was te vroeg om te stoppen. Ik wilde voor mezelf beginnen. Maar ik was er ook heel onzeker over. Ik had altijd in loondienst gewerkt. "Kon ik het alleen?" Frans begint met die ene cliënt. Een aantal dat snel groeit. Het zijn mensen met een dubbeldiagnose, zoals een psychische stoornis in combinatie met een verslaving. Die worden door hem en zijn team begeleid bij hun eerste stappen naar zelfstandig wonen.
Drie verliesgevende jaren
Het zijn geen tien gouden jaren geweest, constateert Frans eerlijk. Als de ggz-patiënten niet meer vanuit de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ) maar vanuit de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) worden gefinancierd, wordt Izeboud Zorg dertig procent in pgb gekort. "Ik heb toen drie verliesgevende jaren achter elkaar gekend. Ik moest naar de bank voor een financiering. Waarom de bank mij geld zou geven, was de vraag. Omdat de prognose goed was, antwoordde ik." Frans houdt woord: zijn bedrijf komt er weer bovenop.
Voldoende medewerkers
Anders dan in andere zorgorganisaties prijst hij zich gelukkig met voldoende medewerkers. “Wij zijn een heel kleinschalige instelling. Dat spreekt studenten meer aan dan die hele grootschalige organisaties. We hebben nooit een tekort aan medewerkers gehad. Ik heb een jong team. Altijd al gehad. Jonge mensen van het ROC of de Hogeschool, die ik heb gecoacht. Drie van hen zijn doorgegroeid naar het managementteam, die zijn nu eind twintig."
Hoogtepunten en dieptepunten
Zou hij weer voor een loopbaan in de zorg gaan, als 17-jarige met de kennis van nu? "Een gewetensvraag. Het is niet altijd leuk geweest, nu zeker niet. Ik heb hoogtepunten en dieptepunten meegemaakt. Misschien had ik nu op die leeftijd voor een studie theologie gekozen. Maar uiteindelijk zou het toch weer de zorg zijn geworden. Ik heb nog steeds hetzelfde hart voor de zorg, dat is gelegen in mijn geloofsovertuiging.”
Schrikbarend tekort aan woningen
Net als toen hij begon, tien jaar terug, is het nog altijd behelpen om cliënten ergens beschermd onderdak te geven. “De mensen die wij begeleiden zijn niet de rijksten, die kunnen niet de mooiste huizen betalen. Investeerders kochten voor ons de woningen, ik huurde van hen en die huizen kon ik weer onderverhuren. Maar er is nog altijd een schrikbarend tekort. Dat is een extra obstakel geweest om te kunnen groeien. Alleen al in Utrecht zijn er tweeduizend daklozen. Ik heb in tien jaar 31 mensen mogen begeleiden. Al zou ik honderd worden, dan kun je de nood nog niet oplossen. En je kunt moeilijk zorg geven op straat. Het kán wel, maar dan moet je je mensen ’s nachts naar het derde bosje links en het vierde bosje rechts sturen.”
Informatiememorandum voor de bedrijfsopvolger
Via-via komt hij in aanraking met Alfa. “Ik zat er eerst voor de accountancy. Daarna ben ik ook met de salarisadministratie overgegaan. En nu ben ik met Oscar Leune van Alfa Consultants bezig om mijn BV over te dragen. Alfa heeft voor mij het informatiememorandum voor de bedrijfsopvolger geschreven. Samen met Manóach den Hertog en Nicky 't Lam heb ik ook een DISC-analyse gedaan, met mijn vrouw Paula. En weet je wat het leuke was? Ik ben de D en de I, dominant en interactief, Paula de S en de C, van stabiel en consciëntieus. We vullen elkaar perfect aan! Ook mijn team heeft die analyse gedaan."
Zonder Paula was het succes er trouwens niet geweest, zegt Frans. “Paula deed de financiële administratie, de ISO-certificeringen en de kwaliteitscontroles. Ze schreef de protocollen en de notulen. Als ik Paula niet had gehad...”
Meer samen doen
Hoe kijkt hij terug op vijftig jaar zorg? “De teloorgang van de Nederlandse samenleving naar individualiteit, naar ieder voor zich is te groot. We zouden meer samen kunnen doen. En beter kunnen investeren in de opvoeding van onze kinderen. Dan denk ik dat de uitstroom die naar de verkeerde kant gaan ook wel zal afnemen.”
Ondernemersverhalen
Ben je benieuwd naar andere ondernemersverhalen?
