“Voor elke boer een goed verdiende boterham!”

30 maart 2021

Als boerenzoon at Gerrit Pasman in zijn jeugd de boterhammen in Dalfsen tussen de melkkoeien en de varkens. Samen met zijn tweelingbroer was hij een van de jongsten uit een gezin van zeven kinderen. Opa en oma Pasman woonden ook op het boerenerf. Het was als kind een fantastische tijd met veel buiten voetballen en verzorgen van eigen konijnen en schapen.

Helaas wierp het overlijden van zijn vader in de jaren tachtig een schaduw over het gezin. Er moest een beslissing genomen worden over de voortzetting van het familiebedrijf. Gerrit was destijds veel te jong om daarin iets te kunnen betekenen. Zijn oudste broer keert terug om zijn moeder bij te staan en een toekomst voor het familiebedrijf te behouden. Het gezin groeit verder op en alle zonen hebben de boerengenen meegekregen van hun vader. Er zat genoeg potentie in de familie om het bedrijf voort te zetten, maar voor zoveel kon de boterham niet belegd worden. Een helder verhaal, maar toch…

Alfa

Inmiddels heeft deze boerenzoon zonder boerderij zijn agrarische hart aan kantoor Alfa-Meppel gegeven als steun en toeverlaat voor tal van melkveehouderijbedrijven, groot en klein. Bij elke boer, ongeacht het aantal koeien, zit hij aan de keukentafel.

Gerrit begint in 1999 bij Alfa. De studie aan de Christelijke Agrarische School in Dronten is dan afgerond en hij heeft ervaring opgedaan bij een collega-accountantskantoor. “Ik kom zelf van de boerderij. Thuis was er het gemengde bedrijf en mijn eigen toekomst zag ik toch ook echt in de agrarische sector. Doordat er geen boerderij voor mij voorhanden was, heb ik net als mijn andere broers goed nagedacht over welke facetten van de sector ook bij mij passen. Voor mij trok de administratieve kant het meest, mijn broers maakten hun eigen agrarische keuzes!”

Brede diversiteit

Tijdens de koffie momenten bij zijn moeder komt de brede diversiteit tussen de broers uitgebreid aan bod. Al deze betrokkenheid bij de sector vult Gerrit aan met zijn rol als klantbeheerder. In deze taak schuift hij bij diverse keukentafels aan voor zakelijke en vaak ook persoonlijke gesprekken. “Ik heb boerenbedrijven met driehonderd koeien op stal, maar wat ik net zo leuk vind is die boer die twintig, dertig koeien houdt. Elke melkveehouder heeft een eigen bedrijfssituatie en een eigen verhaal. De passie voor koeien is voor ieder gelijk. Ik wil een relatie opbouwen, zodat ik weet wat er bij die klant gebeurt en mensen mij weten te vinden als er iets is.”

Mogelijkheden zien

De stemming in de sector is bedrukt, merkt Gerrit. “We zitten een beetje in zwaar weer hè”, zegt hij. “Maar ik probeer altijd positief te blijven. Ik zie wel mogelijkheden voor melkveebedrijven in Nederland. Grootschalig zal lastig worden, maar gezinsbedrijven moeten gewoon kunnen blijven functioneren. Ik denk dat je met koeien ook een goeie boterham moet kunnen verdienen, maar er moet wel een prijs tegenover staan die reëel is. In de jaren tachtig kreeg je een gulden voor een liter melk, 45 eurocent. Nu 33, 34 cent. En de kostprijs is alleen maar omhooggegaan. Ik ben benieuwd hoe het nieuwe kabinet hiermee omgaat. Het zou mijn voorkeur hebben om de melkveehouder beweegruimte te geven binnen duidelijke kaders, zodat al de beschikbare kennis en inzicht voor het eigen bedrijf op maat toegepast gaan worden, zonder energie te verliezen aan complexe regelgeving. Binnen deze kaders moet je produceren en dat is het.”

Eén lijn trekken

Ook de problemen in Europees verband bekijken helpt, denkt hij. “Als je kijkt naar het stikstofprobleem denk ik dat de kritiek van milieuorganisaties gedeeltelijk terecht is. Maar, als men spreekt over het halveren van de veestapel in Nederland, gaan de haren bij mij overeind staan. De grenzen hóuden niet op bij Nederland. Een groot deel van de stikstof die hier neerdaalt komt uit het buitenland. De legbatterijen zijn weg uit Nederland. Prima. Maar die staan nu in Roemenië en Oekraïne. Is dat de bedoeling? Je moet wel één lijn trekken voor alle boeren in Europa.”

Sociale sfeer

Ondertussen is Gerrit al 22 jaar Alfa-man in hart en nieren. “Alfa is geen familie, maar het voelt wel zo. Er heerst hier een hele sociale sfeer. Je hebt genoeg bewegingsvrijheid, je mag je talenten inzetten. Bij Alfa wordt er goed omgekeken naar de mensen. Ook naar de klant. Ik maak genoeg probleemgevallen mee. Een scheiding, een overlijden, grote zorgen waar emoties bij horen. Dan lopen we naast die klant mee en bieden zoveel mogelijk ondersteuning om die zorgen te ontlasten. Ze kunnen mij daarvoor altijd bellen.”

Corona

Als Gerrit dan tenminste niet op de fiets zit. “Ik mag graag de racefiets pakken als het mooi weer is. Of ik fanatiek ben? Mmm... ik probeer wel een bepaalde snelheid te halen. Als ik een uurtje heb gefietst, moet ik wel dertig kilometer verder zijn.” Samen met Margreet woont hij met hun drie kinderen (17, 15 en 13 jaar) in Hoonhorst. Het coronavirus heeft Margreet vorig jaar maart te pakken gekregen tijdens haar werk in de zorg. Dat was een heftige tijd voor ons. Als gezin moesten we per direct in quarantaine, de online lessen van de kinderen stonden in de opstartfase en ik moest een werkplek inrichten in huis waar Margreet de coronabesmetting moest doorstaan. Een zware missie die we samen binnenshuis hebben gehaald. Hoe fijn was het om hulp te krijgen vanuit de omgeving voor allerlei praktische zaken zoals bijvoorbeeld de boodschappen en schoolspullen en alle aandacht met fruitmanden en bloemen. We werden net als bij Alfa niet vergeten. De impact van Corona is nog steeds aanwezig bij Margreet. De revalidatie loopt tot op de dag van vandaag nog door voor haar. Hoe frustrerend is het dan om te zien hoe nonchalant er mensen kunnen denken over Corona.”

Toekomst

Corona heeft ons zijn in de maatschappij veranderd. Maar er liggen ook genoeg mogelijkheden open die voorheen niet gezien werden. Ook vanuit huis of met gepaste afstand kunnen we (als Alfa) veel betekenen voor de ander. Zo blijven we met elkaar in verbinding en zorgen samen voor ieders (belegde) boterham. “Mooi toch?!”