Bernhard Roeland, klantbeheerder in IJsselmuiden en boer in Genemuiden

2 november 2021 | Door:  Bernhard Roeland

Aan springen komt Golden niet meer toe. De tienjarige merrie staat al een paar jaar werkeloos op stal of in de wei in Genemuiden. “Ik deed vroeger veel aan springen, maar veel tijd ervoor heb ik nu niet meer”, zegt Bernhard Roeland. En geef de 41-jarige klantbeheerder van kantoor IJsselmuiden maar eens ongelijk. Hij combineert die rol bij Alfa met het opfokken van jongvee, thuis op de boerderij.

‘Kneiterdruk’ is het momenteel. “Ik heb wat klanten overgenomen van een collega, maar dat kostte toch meer tijd dan ik had ingeschat”, zegt Bernhard op een donderdagmorgen als hij er al een halve werkdag op heeft zitten. “Ik sta elke ochtend om kwart over vijf op. Even eten, en dan naar de stal toe om te voeren en te kijken of alles nog gezond is. Daarna ga ik onder de douche en om half acht ga ik voor Alfa aan de slag, tot een uur of drie, half vier ’s middags.” Zo komt hij in een werkweek aan de 33 uur voor Alfa.

Op de boerderij in Genemuiden heeft Bernhard (‘het gebeurt nogal eens, dat mijn achternaam wordt verward met mijn voornaam’) de zorg voor zeventig tot negentig stuks jongvee. Ooit was het zelfs zijn plan om fulltime boer te worden. Bernhard: “Maar het liep even anders. Na de middelbare landbouwschool was ik even helemaal klaar met leren. Ik ging werken maar na drie maanden kwam ik erachter dat ik kanker had. Dan staat je wereld op zijn kop. Na de chemotherapie en de bestralingen was ik een jaar verder.”

Vacature voor bedrijfsadviseur

Hij is inmiddels schoon, staat nog wel elk jaar onder controle. “Dat houd je je leven lang.” De overname van het ouderlijk bedrijf wordt door zijn ziekte op de lange baan geschoven. “Ik kwam daarna een vacature voor bedrijfsadviseur tegen bij Alfa. Mijn vader was klant bij Alfa. Het leek mij wel wat. Maar ik kreeg te horen: prima, maar haal jij eerst maar eens je hbo-diploma!”

Stikstofproblematiek

Dat doet hij in ruim vier jaar, in de avonduren. Na anderhalf jaar hogere landbouwschool kan hij al aan de slag bij Alfa, inmiddels dertien jaar geleden. Eerst als assistent accountant, inmiddels als klantbeheerder. “Mooi werk vind ik het”, zegt hij enthousiast. “Bij de klant aan tafel de problemen bij de kop pakken. De stikstofproblematiek hangt als een zwaard van Damocles boven de sector. Ondernemers weten niet goed meer hoe ze verder moeten. Wat is wijsheid? De één maakt zich er drukker om dan de ander. Het is heel wisselend. En dan heb je ook nog eens een kabinet dat niet echt agrarisch minded is.”

Toekomst in Nederland

Het zijn onderwerpen waar hij niet alleen als klantbeheerder maar ook als collega goed over kan praten. Bernhard: “Ja, ik denk dat klanten het daar met mij weleens op een andere manier over hebben. Ook omdat ik zelf met die problemen te maken heb. Of er toekomst is in Nederland? Lastig om daar een antwoord op te geven. Ja, er blijft toekomst. Maar niet overal. Het is heel klantspecifiek. De overheid wil dat de sector gaat extensiveren, richting de biologische landbouw. Maar met alle eisen die langzamerhand worden gesteld gaat het nét de andere kant op. Zo gaat de overheid precies het tegenovergestelde realiseren.”

Goede werkgever

Niet dat het Bernhard in z’n werkplezier belemmert. ‘Nee, ik beleef er nog steeds heel veel plezier aan. Ik heb een goede werkgever aan Alfa en leuke collega’s. Ik heb heel diverse klanten, en dus ook heel diverse vraagstukken. Daardoor blijft het ook leuk. Ik ben begonnen bij Alfa in Zwolle en inmiddels verhuisd naar IJsselmuiden. Daar heb ik ook mijn klanten zitten, in een brede straal van twintig kilometer.”

Thuis wachten echtgenote Jolanda en dochter Emmeli van vier. Sinds 2015 woont hij op de boerderij die hij in tweede instantie heeft voortgezet, zij het dan als opfokbedrijf. “Als ik ’s middags thuis kom is het altijd eerst een controlerondje door de stal. En ’s avonds heb je ook altijd wel wat te doen op een boerderij. Voor vrije tijd hou ik niet gek veel meer over. Wat vrijwilligerswerk, dat is het wel.” Golden is het inmiddels wel gewend: het blijft hooguit bij een aai over de bol, maar van springen komt het even niet meer.