Praktische werkwijze vaak niet praktisch

25 april 2017 | Door:  Jonny Hilberink

In met name de agrarische praktijk komt het regelmatig voor dat één van de vennoten naar de notaris gaat om onroerende zaken (bijvoorbeeld land) aan te kopen, waarbij het vaak wel de intentie is dat de onroerende zaken voor rekening van het samenwerkingsverband moeten komen. In de praktijk leidt deze werkwijze vaak tot extra administratieve werkzaamheden.

Binnen een samenwerkingsverband dient er in principe altijd een keuze te worden gemaakt wie een (onroerend) goed aankoopt en op welke wijze een (onroerend) goed wordt ingebracht. Dit dient ook als zodanig te worden omschreven.

Stel dat er een samenwerkingsverband is tussen vader, moeder en zoon en er wordt drie hectare cultuurgrond aangekocht. In de praktijk neemt vader deze taak vaak op zich en hij formaliseert deze aankoop vaak bij de notaris. In de notariële akte wordt de hele aankoop aan hem toegerekend en er wordt vaak geen enkele melding gemaakt van het samenwerkingsverband. Het gevolg is dat niet het samenwerkingsverband maar vader de cultuurgrond heeft aangekocht. Dit betekent dat de grond niet is ingebracht in het samenwerkingsverband en deze zonder nadere actie in gebruik en genot is ingebracht, met als gevolg een extra persoonlijke balans voor vader, hetgeen voor extra administratieve lasten zorgt. En dit is vaak juist niet het gewenste effect.

Vaak kan een en ander middels een aanvullende akte later weer worden hersteld, maar beter was het geweest om te zorgen dat er voorafgaand aan de notariële akte een overlegmoment was geweest. En vaak komen daar ook nog aanvullende adviespunten uit die zorgen voor een fiscale besparing. Ons advies is om bij elke aankoop van onroerende zaken of een andere investering even contact op te nemen met je klantbeheerder of fiscalist.

 

Jonny Hilberink

Jonny Hilberink

Directievoorzitter

088 2533058 | jhilberink@alfa.nl


Meer over Jonny